Selecteer een pagina

 

Bij de zwangerschappen van de meisjes maakten we zelf het geboortekaartje en de doopsuiker. Het kaartje zelf maken zag ik deze keer niet zitten om een heleboel praktische redenen, maar de doopsuiker wou ik absoluut wel zelf maken.  Ik zocht urenlang op Pinterest en internet en maakte gaandeweg dit bord.

Voor het geboortekaartje kwamen we na wat (online) zoeken terecht bij Nathalie van alles naar wens.  Zij zorgde voor het ontwerp van geboortekaartje en het bijhorende kaartje voor de babyborrel. En alles was naar onze wens….Ga zeker eens een kijkje nemen op haar website als je nog drukwerk nodig zou hebben (of suikerbonen)  (en nee, ik heb daar geen voordeel aan als je zou doorklikken. maar als je tevreden bent kan je het even goed doorvertellen vind ik)

Nathalie was zelfs zo lief om twee versies te maken toen we nog twijfelden over de naam. Die twee namen zo zien staan op ons computerscherm heeft ons echt geholpen om een beslissing te kunnen nemen.

 

 

 

Het kleurenpallet zou zwart-wit met accenten van goud worden. Voor een extra tikkeltje kleur voegde ik nog mint toe. Een kleur waar ik het al een hele tijd voor heb, zoals je al kon zien bij dit naaisel.


 

Ik wou dit keer naast suikerbonen ook alternatieven voorzien, maar wou dat het iets was dat de mensen zouden willen bewaren.

Bij een grote Zweedse meubelwinkel kocht ik kleine vetplantjes. De potjes waar die in zaten, zijn echter geribbeld wat het moeilijk maakte om de naam er op te stickeren. Dus kocht ik bij action eenvoudige  witte theelichthoudertjes en maakte ik met de cameo stickers met de naam.

Nog bij de action kocht ik zeepflaconnetjes. De originele wikkel haalde ik eraf, manlief wreef zich een bult om de lijmresten er af te halen en ik voorzag hier ook de naam.

 

In de les leerbewerking naaide we bij wijze van oefening een klein etuitje in leer. Bij het zoekwerk naar leuke projectjes met restjes leer, kwam ik terecht bij deze leuke pin

Bij de Banier kocht ik gouden en zwart nepleer en ging aan de slag met textiellijm en klemmetjes.  Een geduldig bandwerkje,dat ik met stukken en beetjes deed, want door de zwangerschap had ik heel veel last van carpaal tunnelsyndroom (en dus slapende handen)

De gouden revolverknopjes kocht ik in Zonhoven bij de lederhandel. De zilveren variant komt ook van bij de Banier. Ik hou van deze sluitingen: superwimpel aan te brengen, maar o zo mooi. (al zeg ik het zelf)



 

Daarnaast naaide ik nog tig mini-etuitjes die als sleutelhanger dienst kunnen doen nadat de suikerbonen opgesmuld zijn. Perfect voor een muntje voor een kar in te steken ofzo als je het mij vraagt.

Voor het kastje gebruikten we twee houten kastjes  die manlief ooit meebracht van de set. Hij nagelde er een multiplex plaat tegen vanachter, die ik beplakt had met een restje behangpapier van de babykamer. Voor wat extra versiering ( en onder het moto dat het met drie kinderen een echte beestenboel zou worden)  spoten we een heleboel plastieken diertjes (ook uit de action) met goudverf en plaatsten die tussen de doopsuiker.  De overige diertjes plakten we op de potten met suikerbonen voor de meters en voor de collega’s van manlief.

 

De kindjes trakteerden in de klas ook. Voor hen maakte ik zakjes met snoepkettingen, waaraan ik toepasselijke tutjes bevestigde. Een kinderhand is gauw gevuld….en mondje ook.